Podział półtuszy wieprzowej

(najedź na obrazek)

nogi tylne

Opis: W ich skład wchodzi nasada dolna kości goleni, kości stępu wraz z guzem piętowym kości piętowej, kości śródstopia i kości palców, oddzielone powyżej stawu skokowego tak, aby guz piętowy kości piętowej pozostał przy nodze. Szpik kostny nie powinien być odsłonięty.

Zastosowanie kulinarne: Nogi używane są na galarety mięsne, do gotowania (nóżki z wody) oraz jako dodatek do mięs duszonych.

nogi przednie

Opis: W ich skład wchodzą kości nadgarstka, śródręcza i palców, oddzielone w stawie podkamienno – nadgarstkowym tak aby kości nadgarstka pozostały przy nodze.

Zastosowanie kulinarne: Nogi używane są na galarety mięsne, do gotowania (nóżki z wody) oraz jako dodatek do mięs duszonych.

głowa (głowizna, uszy, ryj)

Opis: Przepołowiona, odcięta w stawie potylicznym i wzdłuż krawędzi dolnej szczęki, tak aby mięsień żuchwowy pozbawiony tłuszczu policzkowego pozostał przy głowie. W skład głowy wchodzi połowa kości czaszki oraz mięśnie: żwacz, jarzmowy i policzkowy. Głowa stanowi 4,6-6,2% półtuszy wieprzowej. Głowę wieprzową dzieli się elementy gastronomiczne. Ucho jest to całkowita zewnętrzna małżowina odcięta od głowy z krążkiem tłuszczu, zawiera tkankę chrzestną, powięzie w części dolnej, warstwę tłuszczu i skórę. Ryj jest to przednia tłuszczowo-mięsna część głowy wraz z tarczą ryjową. Ryj nie zawiera kości i składa się z warstwy skóry na podkładzie tłuszczowym oraz chrzęści. Głowizna jest to reszta głowy po odcięciu uszu i ryja.

Zastosowanie kulinarne: Uszy nadają się do gotowania wywarów. Ryj nadaje się do gotowania, na galarety, jako dodatek do pasztetu. Głowizna nadaje się do gotowania lub duszenia.

golonka tylna

Opis: Odcięta od szynki na wysokości 1/3 kości goleni licząc w dół od stawu kolanowego, noga odcięta powyżej stawu skokowo – goleniowego, guz piętowy pozostawiony przy nodze. Golonka zawiera 2/3 kości goleniowych (strzałkowej i piszczelowej) bez nasady dolnej. Główne mięśnie to prostowniki i zginacze palców. Golonka tylna stanowi średnio 1,4% półtuszy.

Zastosowanie kulinarne: Do gotowania (przed lub po peklowaniu), pieczenia i duszenia.

ogon

Opis: Składa się z drobnych kostek i chrząstek kręgów ogonowych obrośniętych cienką warstewką mięśni pokrytych skórą. Ogon odcina się od półtuszy tak, by zawierał trzy ostatnie przepołowione kręgi kości krzyżowej i wszystkie kręgi ogonowe okryte tkanką mięsno-tłuszczową.

Zastosowanie kulinarne: Do gotowania np. wywarów do zup.

szynka bez golonki

Opis: Stanowi ją tylna część półtuszy bez nogi. Oddzielana jest od półtuszy między pierwszym a drugim kręgiem kości krzyżowej. Nogę od szynki oddziela się nad stawem skokowo - goleniowym w ten sposób, aby guz kości piętowej pozostał przy nodze. Golonkę od szynki oddziela się na wysokości 1/3 kości goleni (w dół od stawu kolanowego). Tłuszcz z zewnętrznej powierzchni szynki powinien być zdjęty (dopuszcza się pozostawienie warstwy o grubości do 2 cm).

W skład szynki (bez golonki) wchodzą kości miednicy (kulszowa, łonowa, biodrowa bez skrzydła), kość udowa z rzepką, 1/3 kości goleniowych (piszczelowej i strzałkowej). Główne mięśnie szynki to: półbłoniasty, czworogłowy, dwugłowy, półścięgnisty, brzuchaty (bez dolnej części).

Zastosowanie kulinarne: Do smażenia, duszenia oraz pieczenia.

schab

Opis: Odcięty z odcinka piersiowo – lędźwiowego. Linie cięć przebiegają: od przodu – pomiędzy 4 i 5 kręgiem piersiowym, od góry - po linii podziału tuszy, od tyłu - po linii oddzielenia biodrówki, od dołu – po linii prostej w odległości 3 cm poniżej dolnej granicy przyczepu mięśnia najdłuższego grzbietu do żeber. Ze schabu zdejmuje się słoninę, tak aby nie uszkodzić mięśnia, stąd dopuszcza się pozostawienie 2 do 5mm warstewki tłuszczu. Schab zawiera przepołowione kręgi lędźwiowe oraz przepołowione kręgi piersiowe od piątego do ostatniego wraz z przyległymi do nich górnymi odcinkami żeber.

Główne mięśnie schabu: najdłuższy grzbietu, wielodzielny grzbietu, kolczysty i lędźwiowy większy.

Schab stanowi średnio 7,7% półtuszy wieprzowej.

Zastosowanie kulinarne: Do pieczenia, smażenia oraz duszenia.

biodrówka

Opis: Odcięta z odcinka krzyżowego półtuszy od przodu – po linii oddzielenia schabu, od góry – po linii podziału tuszy, od dołu – po linii dolnej krawędzi skrzydła kości biodrowej, od tyłu – po linii oddzielenia szynki pomiędzy 1 i 2 kręgiem kości krzyżowej. Słonina z biodrówki jest zdjęta. W skład biodrówki wchodzi przepołowiony kręg kości krzyżowej i przednia cześć kości biodrowej. Główne mięśnie to: część mięśnia najdłuższego grzbietu i część mięśnie lędźwiowych. Biodrówka stanowi średnio 1,2% półtuszy wieprzowej.

Zastosowanie kulinarne: Do smażenia i duszenia.

słonina

Opis: Płat słoninowy jest odcinany z półtuszy bez lub ze skórą.

Zastosowanie kulinarne: Słoninę wykorzystuje się jest jako tłuszcz.

karkówka

Opis: Karkówka jest odcięta z odcinka szyjnego półtuszy. Oddzielana jest od przodu - po linii odcięcia głowy, od góry - po linii podziału tuszy, od tyłu – po linii oddzielenia schabu (ciecie prostopadłe od kręgosłupa pomiędzy czwartym a piątym kręgiem piersiowym), od dołu – wzdłuż trzonów kręgów szyjnych i dalej, przecinając żebra równolegle do kręgów piersiowych. Karkówka posiada przepołowione kręgi szyjne (7) oraz przepołowione przednie kręgi piersiowe (4) wraz z górnymi odcinkami żeber.

Główne mięśnie to mięśnie szyi oraz część mięśnia najdłuższego grzbietu.

Karkówka stanowi średnio 8% półtuszy.

Zastosowanie kulinarne: do duszenia (np. gulasz) oraz do smażenia, gotowania i grillowania.

pachwina

Opis: Odcięta z podbrzusza wzdłuż linii rozdziału półtusz wraz z obrzeżem fałdu tłuszczu pachowego oddzielonego od łopatki. Linie cięć przebiegają następująco: od przodu – po linii odcięcia podgardla, od góry – po linii odcięcia łopatki i boczku, od tyłu – po linii odcięcia szynki, od dołu – po linii podziału tuszy. Głównym mięśniem jest mięsień prosty brzucha.

Zastosowanie kulinarne: Pachwinę przeznacza się do potraw z mięsa mielonego, a tkankę tłuszczową przeznacza się do przetopienia.

boczek bez żeberek

Opis: Odcięty od góry po linii odcięcia płata słoninowego, od tyłu – po linii odcięcia pachwiny, od przodu – po linii odcięcia łopatki i pachwiny, od dołu – po linii odcięcia pasa tłuszczu łączącego boczek z pachwiną. Boczek powinien mieć kształt prostokąta. Główne mięście to skośny zewnętrzny i wewnętrzny oraz poprzeczny.

Zastosowanie kulinarne: Do gotowania, smażenia i grillowania.

żeberka

Opis: Odcięte z odcinka piersiowego półtuszy. Od dołu – po linii biegnącej poniżej dolnej krawędzi mostka i żeber chrząstkowych, od przodu – po przedniej krawędzi pierwszego żebra, od tyłu – po tylnej krawędzi ostatniego żebra, od góry – po linii oddzielenia schabu.

Zastosowanie kulinarne: Do gotowania, duszenia oraz pieczenia.

golonka przednia

Opis: Odcięte od dołu – po linii podziału tuszy, od przodu – po linii odcięcia głowy, od tyłu i od góry – po linii odcięcia karkówki od płata słoninowego i łopatki. Podgardle stanowi część tłuszczowo-mięśniową szyi.

Zastosowanie kulinarne: do gotowania (przed lub po peklowaniu), pieczenia i duszenia.

podgardle

Opis: Odcięty od góry po linii odcięcia płata słoninowego, od tyłu – po linii odcięcia pachwiny, od przodu – po linii odcięcia łopatki i pachwiny, od dołu – po linii odcięcia pasa tłuszczu łączącego boczek z pachwiną. Boczek powinien mieć kształt prostokąta. Główne mięście to skośny zewnętrzny i wewnętrzny oraz poprzeczny.

Zastosowanie kulinarne: Do duszenia, pieczenia i gotowania.

łopatka bez golonki

Opis: Jest górną częścią kończyny przedniej. Od dołu łopatka odcięta jest na wysokości stawu łokciowego, tak aby kości podramienia i nasada dolna kości ramiennej pozostały przy golonce, a część wyrostka łokciowego kości łokciowej przy łopatce. Mięśnie i otaczające je powięzi muszą być nieuszkodzone. Łopatka (bez golonki) zawiera kość łopatkową wraz z chrząstką, kość ramienia bez nasady dolnej i część wyrostka łokciowego kości łokciowej. Główne mięśnie łopatki to: nagrzebieniowy, podgrzebieniowy, podłopatkowy, trójgłowy ramienia oraz zespół mięśni ramiennych.

Zastosowanie kulinarne: Do gotowania, smażenia i grillowania.

Źródło:
Koj Franciszek, Podstawy technologii gastronomicznej, WPL, Warszawa
Olszewski Adam, Technologia Przetwórstwa Mięsa, WNT, Warszawa

MALTA 2015

O MIĘSIE WIEPRZOWYM I NA TEMAT…

Witamy na Stronie Internetowej akcji promocyjnej O MIĘSIE WIEPRZOWYM I NA TEMAT…

Szanowni Państwo,

Nasze działania, finansowane z Funduszu Promocji Mięsa Wieprzowego obejmują nie tylko produkcję audycji telewizyjnych pod tym samym tytułem do emitowania w TVP ale także przygotowanie specjalnych materiałów promocyjnych dla Polskiego Radia oraz artykułów propagujących ideę zdrowego żywienia w oparciu o mięso wieprzowe na łamach dzienników i dodatków specjalnych w wydawnictwie „Polskapresse”.

Należy przypomnieć, że realizacja projektu odbywa się pod nadzorem specjalnie powołanego Konsorcjum i przy jego ścisłej współpracy, złożonego ze stowarzyszeń i organizacji branżowych takich jak: Stowarzyszenie Rzeźników i Wędliniarzy RP, Związek Rzemiosła Polskiego, Polski Związek Hodowców i Producentów Trzody Chlewnej „Polsus”, Krajowa Rada Izb Rolniczych, Związek „Polskie Mięso”, Unia Producentów i Pracodawców Przemysłu Mięsnego „UPEMI”.

Cykl programów pt. „O Mięsie Wieprzowym i na temat” , emitowany był w kanałach Telewizji Regionalnej i TVP Polonia o zasięgu ogólnopolskim i poza naszym krajem, w pasmach o najwyższej oglądalności.

Każda z proponowanych 30 audycji wyróżnia się krótkim, zaledwie 5 minutowym czasem trwania, charakterystyczną wizualizacją i dynamicznym montażem oraz jednakową oprawą muzyczną i trybem narracji, przypomina raczej zwarty spot reklamowy, czy swoisty video-clip, niż typowy program edukacyjny.

Choć głównym jej celem jest szeroko rozumiana popularyzacja tematów związanych nie tylko z żywieniem i dietą człowieka, ale też z hodowlą i produkcją mięsa, a także z zagadnieniami higieny i bezpieczeństwa przetworów oraz kulinariami, czyli sposobami przygotowywania potraw mięsnych.

Takie podejście do realizacji materiału promocyjnego gwarantuje zwięzłość podejmowanej tematyki oraz dobre tempo, pozwalające uniknąć znużenia oglądającemu audycję. Rozwiązanie to niesie też możliwość emitowania w dowolnym paśmie, służąc nadawcy jako typowy „wypełniacz” między jednym programem a drugim, pełniąc w ten sposób niejako rolę popularnych etiud muzycznych czy zapowiedzi programowych uzupełniających luki. Z punktu widzenia promocyjnego charakteru cyklu ma to znaczenie niebagatelne.

Drugi istotny aspekt projektu „O Mięsie Wieprzowym i na temat” to jego funkcja edukacyjna. Choć każdy z odcinków poświęcony jest innej tematyce, zawartość merytoryczna audycji oraz udział w niej wybitnych specjalistów – technologów żywienia, technologów mięsa, dietetyków i lekarzy, przybliża widzowi najważniejsze problemy z obszaru hodowli i produkcji mięsa, jego miejsca w polskiej tradycji kulinarnej i kulturze spożycia, a także stałej obecności w podstawowym menu mieszkańca naszego kraju.

Zatem głównym bohaterem programu zawsze pozostaje mięso i jego przetwory, omawiane z punktu widzenia różnych przedstawicieli branży. Raz więc na te tematy będzie wypowiadał się naukowiec, kiedy indziej hodowca lub producent czy przetwórca, albo handlowiec, ale też znajdą swe miejsce w audycji weterynarze czy specjaliści od higieny i jakości produktów mięsnych, ale również mistrzowie sztuki kulinarnej oraz zwykli konsumenci.

Siłą więc tego programu – choć związanego z jedną dziedziną – będzie różnorodność tematyki. Zastosowanie takich właśnie – jak omówione powyżej – technik realizacyjnych gwarantuje atrakcyjność programową i wysoką oglądalność.

Wbrew powszechnej opinii i pomimo dominującym w świadomości odbiorców przekonaniu o dominacji na rynku marketingowym nowych form przekazu, takich choćby jak internet, telewizja pozostaje ciągle najważniejszym nośnikiem informacji i wytworów kultury, i jako taka jest podstawowym przekaźnikiem wskazań promocyjnych.


Zatem więc każde wejście w obszar oddziaływania marketingowego za pośrednictwem telewizji wydaje się bezdyskusyjne i w pełni uzasadnione. Dowodzą tego rozliczne badania konsumenckie prowadzone na zlecenie firm producenckich.

Celem głównym projektu jest usystematyzowanie wiedzy Polaków o jakości i rodzajach mięsa, a także prezentacji prawdziwego wizerunku mięsa, jego właściwości i zawartości składników odżywczych oraz roli w codziennej diecie, a także po przez prosty, nieskomplikowany i atrakcyjny przekaz umożliwienie dostępu mieszkańcom całej Polski do sprawdzonych informacji w zakresie spożycia mięsa i jego przetworów. Zadaniem materiału promocyjnego jest więc tez rozbudzenie wśród mieszkańców Polski zainteresowania ważnymi kwestiami właściwości i zawartości składników odżywczych w mięsie oraz jego znaczącej roli dla funkcji organizmu ludzkiego. Istotą projektu jest również edukacja konsumentów w zakresie doboru jakościowego mięsa także traktowaniu zwierząt i szanowaniu jedzenia oraz budowanie świadomości konsumenckiej opartej o tradycje spożywanie mięsa i jego przetworów, prezentacja wybranych sposobów przyrządzania posiłków mięsnych. Projekt kierowany jest więc do ogółu społeczeństwa mieszkającego w zasięgu nadawania programów regionalnych emitowanych na antenach TVP oraz TVP Polonia.

Warto dodać, że aktualny zasięg techniczny anten regionalnych TVP w kraju to 35 745 tys. widzów a rzeczywisty zasięg ( 1 – mln) anten regionalnych TVP to 4 606 tys. widzów z terenu całej Polski. Zgodnie z aktualnymi wynikami badań telemetrycznych prowadzonych przez AGB Nielsen Media Research Sp. z o.o. we wrześniu 2013 r. widzowie anten regionalnych TVP to:

  • mieszkańcy w większości wsi (42,35% widzów)
  • mieszkańcy miast liczących do 100 tysięcy mieszkańców (30,09% widzów)
  • w większości kobiety (54,14% widzów)
  • osoby po 35 roku życia (89,18%)
  • osoby z wykształceniem podstawowym ( 51,98%) i średnim ( 32,95%)
  • osoby, których dochód kształtuje się na poziomie do 2750,00 zł (80,6%).

Również w setkach tysięcy należy liczyć odbiorców TVP Polonia na całym świecie.

Dodatkowym wzmocnieniem emisyjnym, z możliwością stałego dostępu do materiału promocyjnego będzie załączenie go do niniejszej strony internetowej oraz witryny TVP, a także umieszczenie go na najpopularniejszym na świecie portalu You Tube.

Dla utrwalenia problematyki i tytułu Akcji jako swoistej marki prowadzono zarówno w tygodniach równoległych do emisji audycji i terminach post-emisyjnych dodatkową kampanię na antenach Polskiego Radia – w postaci audycji promocyjnych oraz na łamach dzienników i wydawnictw specjalnych „Polskapresse”.

W niniejszym projekcie zaproponowaliśmy więc realizację działań informacyjnych i edukacyjnych oraz promocyjnych skierowanych do ogółu społeczeństwa a zaproponowane formy przekazu i kanały informacji pozwalają na założone dotarcie do szerokiego spektrum odbiorców.

W imieniu realizatorów życzymy miłych wrażeń przy oglądaniu audycji „O mięsie wieprzowym i temat”
Jacek Marcinkowski i Andrzej Łyszyk